nieuw: rgs-diagnose
Levert Resultaatgericht Samenwerken (RGS) daadwerkelijk besparingen en baten op en opzichte van traditioneel onderhoud? Of moeten we dat maar in vertrouwen aannemen?
Betrouwbare harde cijfers over de effecten van RGS zijn er tot nu toe niet of nauwelijks. Oorzaak: bij onderzoek hiernaar worden vaak appels met peren vergeleken. De Variabele ontwikkelde een methodiek om de kostenontwikkeling van RGS wél rationeel en helder in beeld te brengen. De methode bestaat uit twee onderdelen: 1. Het afbakenen van de complexen en werkzaamheden. 2. Het monitoren en beoordelen van de onderhoudsprestaties.
Basis en demarqueren
Om de besparingen of meerkosten van RGS te identificeren wordt doorgaans gekeken naar de TCO van een complex over de lange termijn, bijvoorbeeld 25 jaar. Hiervan maken de kosten voor planmatig en reparatieonderhoud deel uit. Het is belangrijk dat we duidelijk onderscheid maken tussen het onderhoud aan het basiscomplex (waarop de voorspelling is gebaseerd) en het onderhoud aan de extra voorzieningen die in de periode van 25 jaar aan de woningen worden toegevoegd. Denk bijvoorbeeld aan verduurzamingsmaatregelen: schil-isolatie, zonnepanelen, WTW, een hybride warmtepomp. Of aan extra bergruimte voor een scootmobiel. De meest bekende softwareprogramma’s die corporaties gebruiken voor de Meerjaren Onderhoud Begroting hebben de mogelijkheid om de investeringsmomenten en de onderhoudskosten aan deze voorzieningen te demarqueren op een aparte regel. Zo voorkom je vertroebeling van de oorspronkelijke Meerjaren Onderhouds Planning (MOP) met bijbehorend budget.
Appels bij appels
Met de originele MOP (basissituatie) komt de corporatie over de periode van 25 jaar op een TCO-besparing van 20 procent. Door het opplussen van de woningen en het extra onderhoud hieraan schieten de onderhoudskosten omhoog van min 20 naar plus 10 procent. Doordat we de opplus-onderhoudskosten apart demarqueren blijft ook de kostenontwikkeling van de oorspronkelijke MOP inzichtelijk. Er worden geen appels met peren vergeleken.
Scenario’s zuiver vergelijken
Vervolgens begint de echte check. In het eerste jaar leveren de ketenpartners de scenario’s voor hun complexen aan. De verschillende scenario’s hebben allemaal hun eigen TCO-niveaus over de periode van 25 jaar. Deze verschillen kunnen al in de vertroebeling zitten: de ene partner heeft bijvoorbeeld veel woningen te verduurzamen, de andere kan volstaan met planmatig onderhoud. De gezamenlijke groeipotentie van de onderhoudspartners (het maken van scenario’s) zit de eerste 5-6 jaar vooral in het onderling vergelijken van de uitkomsten van alle startscenario’s. Na 5-7 jaar volgen de eerste monitoringskeuringen. Op dat moment komen in de begrotingen de verschillen naar voren die veroorzaakt worden door onderhoud dat de partner doorschuift, onderhoud dat in het planjaar wordt uitgevoerd en onderhoud waarover nog onduidelijkheden zijn en overleg nodig is met de corporatie. Deze verschillen hebben effect op de kosten voor de startscenario’s. Willen we de kosten en baten van RGS helder in beeld hebben, dan is het belangrijk dat we ook de vergelijking tussen de scenario’s zuiver houden.
Conclusie
De RGS-Diagnose maakt het mogelijk om RGS-activiteiten scherp te demarqueren en onderhoudsprestaties reëel te beoordelen. Om tussen jaar 2 en 7 het verwachtingspatroon zo goed mogelijk te managen, verrijken corporaties hun Meerjaren Onderhouds Begroting (MJOB) elk jaar met de actuele data. De forecast die dit oplevert geeft meer zekerheid en een betere grip op de toekomst. Met toepassing van deze methode kunnen corporaties en ketenpartners ook situaties met veel investerings- en onderhoudsmomenten transformeren naar betrouwbare MOP’s met een meer gelijkmatig verloop. Terugkomend op de vraag in de inleiding van dit artikel: de RGS Diagnose maakt de resultaten van RGS concreet, meetbaar en aantoonbaar.
Meer weten over RGS-Diagnose?
Klik hier om in te schrijven voor het webinar.